Zondagavond. De boom staat onversierd klaar als de kinderen binnenkomen.
Jitse begint te dansen en te zingen van “Joehoew olee, de Kerstman komt eraan, we gaan de boom versieren, en ik ben een prinses!”. Senne neemt een kerstbal uit de doos en gooit die tegen de muur. Kapot. Toen het concept voor iedereen duidelijk was, versierden we de boom. Het resultaat was prachtig. Ballen, slingers, kabouters,… alles erop en eraan.
Maandagavond. Ik sta in de keuken eten te maken als de kleinste met twee kerstballen komt aandraven. Bang loop ik naar de living. De kerstboom is leeg. He-le-maal leeg. Geen ballen, slingers of kabouters meer te zien – zo leeg. Er valt een korte stilte, tot een stemmetje zegt: “wij willen elke dag de kerstboom versieren, papa”.
En zo geschiedde. Ook deze avond weer. En misschien ook de komende avonden. We zien wel.
Eigenlijk ben ik geen kerstmens. Behalve rond Kerstmis, soms.
Vrede.