Vijf maanden zonder televisie nu. Het kan. Het mag. En het doet deugd.
Weet ge wat dat is met TV? Ge gaat ervoor zitten en plots moet ge in uw bed. Dan is de avond voorbij. Hoewel ge met plezier naar Mythbusters, Auction Kings, Fifth Gear en ‘How do they do it?’ keek, hebt ge weinig gezien dat ge écht wilt zien. Althans in mijn geval, want ik wil heus niet iedereen over dezelfde kam scheren. Als ik voor TV lig, zap ik van hier naar daar. Naar nergens dus.
Ik geef toe dat met digitale TV er heel wat mogelijkheden zijn en dat het een grote stap vooruit is dat ge zelf het menu kunt samenstellen. Maar dan nog bestaat dat menu vaak uit voorgekauwde koek en programma’s ‘die ge niet moogt missen’. Ai, allemaal gemist!
Mijn grootmoeder bood me drie maand geleden de rusthuisflatscreen van mijn grootvader zaliger aan. “Nen echte Flips. Goei marchandies.”, aldus mijn lieve bomma. Ik heb geweigerd en mijn TV abonnement opgezegd.
Soms loop ik ’s avonds de muren op. En misschien is dat af en toe nodig, op een doordeweekse avond de muren oplopen. Sinds ik het doe, slaap ik een pak beter. Volgens mij is het goed dat uw verstand niet op nul staat als ge wakker bent, maar dat tegoed houdt voor als ge in uw bed ligt. In mijn geval doet het wonderen.
Ben ik dan nog wel mee? En uw kinderen dan, Spekmans? Zijn die nog wel mee, rakker? Maja! Want er is de iPad. En de website van Ketnet. En Youtube. En DeRedactie. En Vier. Aanraders. En DVDs van Pacohontas en al. En DeStandaard en DeMorgen. En er is muziek. En er zijn boeken. En kranten. Gitaren. Er zijn potloden en papier. En er zijn kroegen. Ik heb nog nooit zoveel relevant informatie gezien, gelezen en gehoord dan de laatste vijf maanden. Ik hoor over kinderen zeggen dat een flinke schep verveling leerrijk en bevrijdend kan zijn. Voor volwassenen geldt dat evengoed.
Is er dan niks dat ge mist? Weinig. Behalve de afleveringen van Belpop misschien. Of nee, die staan ook op youtube. Niks dan. Sorry.
Smijt uw TV buiten jom. Binnen een paar jaar is dat allang passé.
