admin

Wilt ge een geschenk opsturen met de post. Laat ge u adviseren in een postkantoor. Blijkt dat een ‘bpack 24h mini’ de ideale manier is om het geschenk snel en efficiënt ter plaatse te krijgen. Aanhoort ge alle troeven: een levering op de volgende werkdag en een formaat dat perfect in de brievenbus past.

Verstuurt ge dus zo’n bpack mini. Track’n’tracet ge na twee werkdagen het pakket. Stelt ge vast dat het nog niet is aangekomen. Zit ge met veel vragen. Duurt een werkdag langer in de Paasvakantie? Werkt het pakket niet goed mee? Belt ge dus naar de klantendienst. Zit het geschenk blijkbaar vast bij het sorteercentrum. Noemen zij dat ‘overmacht’ en ‘echt vervelend zeg’.

Track’n’tracet ge de volgende dag opnieuw de zending. Heeft de postbode niet het pakket, maar een ‘bericht’ achtergelaten. Zit ge opnieuw met veel vragen. Betreft het een kabouterbrievenbus? Is het pakket onderweg gegroeid? Komt ge tot het akelige besef dat de bestemmeling nu zelf om het geschenk naar het postkantoor moet lopen. Vloekt ge. En hard.

Troeven van keske schiet. On the plus side: spanning verzekerd! Sj.

Beste jobstudent,

Je hebt het goed gezien: op onze afdeling is slechts één zittoilet voor mannen. Het systeem is vrij simpel: als het bolletje van het slot op de deur rood gekleurd is, dan probeert er iemand kaka te doen. Vandaag was ik dat. Je hoeft dan niet te kloppen. Het bolletje spreekt voor zich. Als het toilet bezet is, dan kom je gewoon een kwartier later terug. Dàt is de regel die al jaar en dag probleemloos toegepast wordt op deze werkvloer.

Maar niet jij. Nee, jij vindt het nodig om vanaf de eerste dag die ene ongeschreven regel aan de laars te lappen. Beetje voor de deur staan wachten en al. Beetje staan aandringen. Beetje staan kloppen. Nooit gehoord van op’t gemak?

Laat mij duidelijk zijn, knul: luid staan kuchen wordt niet gewaardeerd. Zenuwachtig fluiten ook niet. Schuifelen evenmin. Met de vingers op de kleingeldbroekzak trommelen helpt ook niet. En een tweede keer kloppen is absurd. Als degene die “bezet” riep, nog niet buitengekomen is, zit die nog steeds op de pot. Zelfs na tien minuten. En o! Kijk nu toch! Dat bolletje is nog altijd rood.

Vanmiddag heb ik geen kaka kunnen doen. Het kwam niet. Wie zijn schuld is dat? Die van jou, jobstudent. Die van jou. Ik hoop van harte dat er een gigantisch remspoor in uw onderbroek staat. En dat de paasvakantie snel voorbij is.

misnoegde groet,
spekvriend

Nooit eerder stond ik er bij stil, maar over een rommelmarkt waait een exhibitionistisch windje. Op social media kunt ge uw imago nog enigszins bijsturen, maar een rommelmarktkraam is de bolle spiegel van de ziel. Intieme details op een behangtafel in de zon. Op de rommelmarkt staan, is iets voor durvers. Want ge kijkt altijd eerst naar de kraam en daarna naar de verkoper.

Er zijn mensen die Hi8-bandjes verkopen met opschrift: ‘Personeelsfeest 1995’ of ‘Plechtige communie Diederik’. Ge hebt de muziekliefhebber met platen vol jazz, soul, funk en exotica. Daarnaast de muziekliefhebber met DJ-naam ‘Wipperke’ die elke Vlaamse schlager op 45 toeren heeft. De kraam met zelfgemaakte armbandjes van ‘Best friens forever’ en ‘Hello Ketty’. De man die elk boek in een plastiekske inpakt. De mevrouw die haar luipaardmotiefkes kwijt wilt. Ge hebt de kraam vol gebruikte gsm-laders – een verzamelaar wellicht. De dame die prachtige spullen uit haar boot verkoopt, een dieptemeter en een boordtelefoon zoals ze die nu niet meer maken (*pinkt een traantje weg*). En 80 Viewmasterkaartjes met vakantiefoto’s van een reis naar De Hoge Venen. Er ligt zoveel te grabbel.

En soms wordt het pijnlijk. Een doos met boeken: ‘Hoe word je gelukkig’, ‘Depressie is geen ziekte’, ‘De zin van het leven’, ‘Breek uit jezelf’ en ‘101 moppen voor jong en oud’. Op een rommelmarkt worden hoofdstukken afgesloten. Wat ge verkoopt, is waar ge van af wilt.

Zondag was het rommelmarkt in’t park en ik heb ‘He lekker beest’ op 45-toerenplaat gekocht bij het Wipperke. Topdag.