Vergeet Wieringa, Brusselmans, Grunberg, Hesse en Van Dis. Alle grote jongens verbleken naast taalvirtuoos Leo Senden. Nooit van gehoord, zegt u? Wel, dat treft, ik ook niet. Tot voor kort.
Vorig weekend kocht ik Ons Keverboek uit 1939 van bovengenoemd schrijver. Een vulgariserend werk over – je raadt het nooit – kevers. Niet dat ik een dierenvriend ben of een ontembare passie voor insecten voel. Wel koester ik een grote liefde voor wervelende zinnen. Ons Keverboek staat er vol van. Bijvoorbeeld deze inleiding van het hoofdstuk over de erwtenkever:
En daar valt de langverbeide gast, de blije Mei, plots met de deur in huis. De zon schittert en giet alle hoekskens vol helder licht; de bloemen openen voorzichtig hun schuchtere harten; de vogels, in de boomen, stemmen hun liedjes voor de vreugdesymphonie van het ontluikende leven en het windeke speelt katteken met de wiegende twijgen van de boomen vol blanke bloesems; overal verneemt men de blijde boodschap vol gulden zaligheid. Grondige wijziging althans in het levensprogramma van de erwtentorretjes!
En zo kwam het dat ik elke dag voor het slapengaan een hoofdstuk over kevers lees. Geboeid, in spanning en met een gelukzalige glimlach op de lippen. Vanaf heden, voor al uw oppervlakkige kevervragen, slechts één adres.
Wie verder de stof wil uitdiepen koope << wetenschappelijke werken >> die maar al te vaak houterig en droog zijn, derhalve ongenietbaar voor den eenvoudigen liefhebber.
Voor de geïnteresseerden:
Het slechte nieuws: Ons Keverboek is niet meer te verkrijgen in de gewone boekhandel. Het goede nieuws: het werk staat integraal op tinternet. Downloaden die handel.
