Vanmiddag Boyhood gezien in Cartoons. Doe dat ook ne keer. Alles wat ze over de film zeggen is waar. Een handvol sterren.
Persoonlijk hoogtepunt: het ritje in de auto waarin de vader aan zijn zoon een muziekske laat horen. Rillingen, kippenvel, zucht. Tweedy, waarom doet ge dat toch altijd met mij?
Boyhood – het kippenvelmoment Meer lezen »
All time favorite muziekske: The ‘In’ Crowd van Ramsey Lewis Trio.
Klinkt als een heerlijke kroegavond met iets teveel pintjes, schone vrouwen, danspogingen en filtersigaretten. Ja, ik word daar lichtjes wild van.
En kijkt nu eens, Gregory Porter heeft ook een videoclip gemaakt van The ‘In’ Crowd. Zin in pintjes bier krijg ik er niet van, maar ’t is wel een schone versie.
En alsof dat allemaal nog niet genoeg is, hieronder zie je de originele versie van Dobie Gray. Met vakbekwame gitaristen. Spijtig dat de Amerikanen vroeger niet aan het Eurovisiesongfestival mochten meedoen. Anders zouden ze vast en zeker gewonnen zijn.
Gregory, Dobie en Ramsey: The ‘In’ Crowdkerels Meer lezen »
Country doet me niks. Geen hol. Het raakt me niet. Ik word er niet vrolijk van. Het doet me denken aan duffe polyvalente zalen vol linedancers. Tot eergisteren.
Eergisteren speelde immers Daniel Romano in Trix. De zaal was grotendeels gevuld met 40-plussers, maar per toeval was ik er ook. En jongens toch. Wat een strakke set! Wat een muzikant! Wat een energie! Wat een coole band! Wat een sfeer! Wat een gitaar! Wat een sound! Wat een ellende! En hmmm, die Sad Machine.
Daniel Romano – onthoud die naam. Een oude twintiger die zingt over de pijn van het leven. Zelfuitgeroepen King of Mosey. Volledig in jeans. Geflankeerd door zingende zusjes. En een Gretsch die bengelt aan een zelfgegraveerde lederen gitaarstrap. Toegegeven, bij Daniel Romano is ook het strikje rond de verpakking van tel. Maar marketing of niet, ik geloofde elke noot en elk woord.
Daniel Romano speelt op 11 oktober in N9 in Eeklo. Gaan!
Oorsmeer – Daniel Romano Meer lezen »