Ik was 18 in 2000. Dat zegt wel wat over mijn jaren ’90. Dus als er lijstjes verschijnen, wil ik meedoen. Geen nummers, want dat zijn er teveel om op te noemen. Albums is misschien makkelijker, want in de jaren ’90 kochten we platen die we van voor naar achter konden meezingen. Ongeveer elk klassiek nineties album staat in de kast. Eigenlijk ook teveel om op te noemen. Maar toch een poging: vijf favorieten. Op alfabet!
Beck – Odelay
Ongetwijfeld één van de coolste albums ooit gemaakt. Beck, niet alles wat die jongen deed en doet, vind ik tof. Maar déze plaat? Manmanman. De samples. De toetsen. De turntables. De gitaren. De mondharmonica. De geflipte teksten. De overstuurde microfoon. Alles door elkaar. Bottles and cans and just clap your hands and just clap your hands.
Eels – Beautiful freak
Ja. Veel moet ik daar niet over zeggen. Behalve dat ik na deze plaat alle andere albums van Eels ook gekocht heb. Het is de enige artiest die mij na 18 jaar nog steeds keihard kan raken.
Gorky – Gorky
Geen enkele andere groep heb ik zo grijsgedraaid, live gezien en meegebruld als Gorky/Gorki. Zo grijs dat ik vanaf 2000 Luc De Vos niet meer kon zien of horen. Volledig verzadigd. Nog steeds. Maar toch, die eerste plaat van Gorky blijft één van mijn all time favorites. Op deze plaat staat geen enkele slechte song. Echt geen enkele. Sublieme teksten. Schitterende productie ook. En dat speelt ook wel in het nadeel van de plaat. Ik herinner mij ijzersterke rockshows, maar met het fijnere werk wist Vos mij live niet te overtuigen. Hij maakt overal een circus van. Zonde. En playback is ook niet alles.
Oasis – What’s the Story Morning Glory
Ik was fan van Liam en Noel. Niet alleen van hun muziek, ook van de attitude en de liveprestaties. Ge kunt zeggen: die Liam staat altijd maar wat omhoog tegen de micro te brullen en voor de rest staat iedereen stokstijf stil. Welnu, dat klopt. Want in de jaren ’90 had ik ongeveer elk liveoptreden en interview van Oasis dat op MTV verscheen op VHS, dus ik kan het weten. Stokstijf stil of niet, ze stelden zelden teleur. Fookin’ top.
Radiohead – OK Computer
Fitter happer, more productive, not drinking too much. Baanbrekend album. Grondlegger. Jonny Greenwood keihard vloekend op gitaar. De drums bij Airbag. Exit Music. Het ritme van Paranoid Android. Wow. Vanaf de eerste luisterbeurt: los in de broek.
https://www.youtube.com/watch?v=9Ay699qcSb4
Fountains of Wayne
Oei, dat is een plaat teveel. En niet op alfabet. Oeps!
(Ik zal zwijgen over Nirvana unplugged, en The Presidents of the USA en Andrew Dorff, en Buffalo Tom en Grant Lee Buffalo en The Smashing Pumpkins en The Counting Crows (!) en The Breeders en Supergrass en … Ik zal gewoon zwijgen.)